My, z przedmieść Paryża

Podmiejski pociąg RER linia B przecina Paryż i jego obrzeża z północy na południe. Film dokumentuje przedmieścia stolicy Francji i pokazuje historie ludzi, którzy tam mieszkają. Obserwujemy dającą do myślenia mozaikę współczesnego życia we Francji, fragmentaryczny, patchworkowy portret rozdartego społeczeństwa, w którym dominuje izolacja, dyskryminacja i tęsknota za hierarchiami odziedziczona po monarchicznej przeszłości. Bohaterowie filmu to w większości imigranci, którzy są tak samo częścią francuskiej historii, jak królowie narodu chowani przez wieki w bazylice Saint-Denis. Przedstawiciele niższych klas społecznych są często wymazywani – uznawani za niewystarczająco interesujących, aby zawracać sobie nimi głowę. Ludzka potrzeba dawania i otrzymywania wkrada się w każdą filmowaną sytuację, zarówno zaobserwowaną, jak i sprowokowaną. Kogo oznacza tytułowe „my”? Dla reżyserki filmu, której ojciec przyjechał do Francji z Senegalu w 1966 roku i zamieszkał z rodziną na obrzeżach Paryża, „my” to społeczeństwo, które opiera się na bogactwie różnorodności.